In l953 diende zich bij de toenmalige ULO school te Borger, waar niet alleen kinderen uit Borger maar ook uit omliggende dorpen (Exloo, Buinen, Grolloo, Drouwen enz.) les kregen, iemand aan die vroeg of hij voor de klas wat over zijn geboorteland Suriname mocht vertellen.

Hij deed dit op een aansprekende manier en met enthousiasme. Hij sprak keurig Nederlands, was vriendelijk en goedlachs. Hij wist de klas te boeien. Toen hij had verteld dat men in Suriname zware dingen meestal op het hoofd vervoerde, liet hij voor de klas zien wat hij daarmee bedoelde. Hij legde een opgerolde handdoek op zijn hoofd en zette er een emmer water boven op. Hij maakte er allerlei bewegingen en grimassen bij, liep tussen de banken door, maar de emmer viel er niet af. Hij kreeg een daverend applaus. De man kon niet meer stuk. Hij vertelde ook nog iets over de groene sinaasappels die hij had meegebracht en die zo lekker waren. Er was echter een probleem. Oranjekleurige sinaasappels lagen beter in de markt dan groene. Hij hoopte dat wij ook echte, lekkere groene Surinaamse sinaasappels zouden gaan eten. Maar Appie Baas had ze niet te koop. Hij verkocht Jaffa sinaasappels die hij overigens aanprees als ‘Java-sinaasappels’.

Op een bijeenkomst van ‘Dikke Verhalen’ bleek er iemand (een dochter van het toenmalige schoolhoofd Dijkstra) in de zaal te zitten die nadere verduidelijking kon geven over de de Surinamer van toen. Hij had na schooltijd een tijdje bij de familie Dijkstra zitten napraten en had daar gevraagd of hij even op de piano mocht spelen. Dit deed hij zo uitbundig dat de houtwormen, als ze er al geweest zouden zijn, alle kanten opgevlogen zouden zijn. Deze muzikale man bleek Johan Ferrier te zijn. Hij logeerde een paar dagen in de pastorie bij de domineesfamilie. Toen hij te kennen gaf graag wat in Borger op een school over Suriname te willen vertellen werd hij naar de ULO school verwezen op loopafstand van de pastorie.

Ds. Mulder was een aantal jaren, tot kort na de oorlog, predikant in Paramaribo geweest en Ferrier was er in die periode lid van de kerkenraad. Mevr. Mulder-Rasker beschikte over een aantal Surinaamse mutsen die bij diverse gelegenheden daar door vrouwen werden gedragen. Ze kon hier prachtig over vertellen en ook over hun verblijf in Suriname. Ze beschikte over een serie zwart-wit dia’s.

Ferrier bekleedde naderhand diverse hoge ambtelijke en politieke functies: ook in Nederland. Hij was de laatste door de Nederlandse regering benoemde gouvemeur en in 1975 werd hij door de Surinamers, hogelijk gewaardeerd om zijn grote bekwaamheden, gekozen tot de eerste president van Suriname. Hij bleef dit bijna vijf jaar en vertrok toen met zijn gezin naar Nederland, waar hij in een rijtjeshuis ging wonen in Oegstgeest. Uiterlijk vertoon vond hij niet nodig. In 2010, op bijna l00-jarige leeftijd, overleed hij. Zijn dochter Kathleen is lid geweest van de Tweede Kamer. Ze werd in 1957 geboren en werd genoemd naar de Engelse altzangeres van die naam. (De wereldberoemde zangeres overleed in l953.)