In de nacht van 9-10 april 1945 werden we wakker van schoten. We hoorden mensen lopen. Vermoedelijk de parachutisten die ’s zondags in gevecht raakten aan de Schoonloërstraat. Ze liepen die kant op.

Zondag ’s morgens kregen we huiszoeking van de Duitse “Hitler Jugend.” Jonge knapen. Ze sloegen tegen de baanderdeuren. Ze waren wild en schreeuwden.  Maar toen het gevecht aan de Schoonloërstraat begon, waren ze snel verdwenen. ’s Maandags waren er ook zoveel soldaten en werd het hele veld uitgekamd. Het was een heel angstige dag.

Dinsdag begon brak om ongeveer 12 uur het vuur los. We werden beschoten vanaf de kolk in Eesergroen. We zaten eerst in de kelder maar van die kant kwam het vuur. Het werd een zwaar gevecht. We zijn naar buiten gegaan en hebben tegen de achtergevel van het huis gezeten. Het vuur vloog over ons heen. Ook zagen we de brugwachterswoning en de boerderij van Jansen in brand staan. Het was heel angstig. Het vee opstal stond te loeien.

Toen het stil werd gingen we weer naar binnen. We keken door de ramen richting Eesergroen. Dit was allemaal weiland. Daar hing een dikke mist (rookgordijn) Die trok langzaam weg en kwamen de soldaten lopend met geweer in aanslag tevoorschijn. Ze liepen uit elkaar. Zo kwamen ze Westdorp binnen. De tanks kwamen van Schoonloo. Er steeg gejuich op. Toch werd er weer geschoten. Er waren nog een paar Duitsers in een sloot achtergebleven. De tanks gingen er op af. Er kwam een witte doek tevoorschijn (overgave). Eindelijk bevrijd.