Na de bevrijding kwam de Prov. Drentse en Asser Courant met een rubriek: “VRAGEN STAAT VRIJ”. Het lijkt de redactie van de Zwerfsteen interessant om enkele vragen uit deze rubriek onder uw aandacht te brengen. (naam en woonplaats werden weergegeven met initialen)

De eerste twee jaren na de bevrijding was het bestuur overgenomen door de zogenaamde M.G. oftewel Militair Gezag.

19-06-1945. Mevr. Z. te A. — Waarom krijgt men in Overijssel wel suiker en biscuits en in Drenthe niet ?

Antw.: Geen biscuits in Drenthe omdat men hier 2100 gram brood krijgt tegen Overijssel 2000 gram per hoofd en een geringe suikervoorraad in Overijssel het mogelijk maakte, dat elke consument daar 62 ½  gram per week kreeg.

J.S. te A. — Is het werkelijk waar dat a.s. onderwijzers hun diploma kunnen krijgen zonder het daartoe vereiste examen af te leggen?

Antw.: Bij K. B. van 8 Juni 1945 is o.a. bepaald dat in het jaar 1945 de eindexamens der kweekscholen niet zullen worden afgenomen. Verzet het gedrag der kandidaten tijdens de bezetting zich daar niet tegen, dan wordt hun de onderwijzersakte inderdaad zonder het afleggen van het vereiste examen uitgereikt, voor zover zij althans gerechtigd zijn aan het examen deel te nemen zoo het zou worden afgenomen.

20-06-1945 A.C. B. te A.: Hoe is het mogelijk dat dr. Wielinga nog steeds niet de beschikking heeft over een auto, terwijl mensen met veel minder dringende en veel minder noodzakelijke werkzaamheden er lustig op los toeren? Bedoelde arts rijdt nu al sinds Oktober 1944, toen zijn auto en motor werden gevorderd, dagelijks in weer en wind op zijn fiets, de nachten nog buiten beschouwing gelaten. Waar velen, die in zorgen waren in de afgelopen tijd hieruit zijn geraakt door een door hem afgegeven medisch attest, is het toch verwonderlijk dat hij nu 2 maanden na de bevrijding nog alleen staat met zijn verkeersmoeilijkheden, waarvan de oplossing toch zeker een algemeen belang is.

Antw.: Dit is een kwestie van de Rijksverkeersinspectie, die al lang had moeten zorgen dat de dokter een auto werd ter beschikking gesteld. Het geval staat echter niet alleen. Ook elders in de provincie, Hoogeveen b.v., beschikken doctoren noch veeartsen over ’n auto of motor. Daartegenover rijdt b.v. een schoenhandelaar die geen schoenen meer te verkopen heeft, en een manufacturier die geen boordenknoopje meer in zijn zak heeft, wel in een auto. Waarom? Het feit ligt er. Maar dokter Wielinga krijgt binnen een paar dagen een wagen, thans van den Directeur van het Rijksbureau Materialen en Wegverkeer, den heer G. Dieters.

Had evenwel, afgezien hiervan, een der ingezetenen, de omstandigheden wetend, en uit zuiveren gemeenschapszin, al lang zijn wagen voor den dokter niet beschikbaar moeten stellen?

G.G. te B. — Bestaat er een rooiverbod voor aardappelen?

Antw.: Inderdaad. Rooien, evenals ter veiling aanvoeren van vroege aardappelen, vóór een nog nader te bepalen datum is verboden.

G.W. te M. — Waaraan toch is de schaarste aan groenten te wijten?

Antw.: Vooral aan de periode die er ligt tussen de voorjaars- en zomergroenten, temeer omdat bij gebrek aan brandstoffen alles op de koude grond moet worden gekweekt. Ook is over het algemeen, alweer door het gebrek aan arbeidskrachten, de oppervlakte van de arbeidsintensieve producten geslonken, waaronder uiteraard de meeste tuinbouwproducten vallen.

21-06-1945 D. C. L. te A. — Is het ook mogelijk, dat er een gedeelte van de beschikbare Amerikaanse bloem, welke dezer dagen in Assen is aangekomen en waarvan wittebrood geproduceerd kan worden, alsmede van de in het land aanwezige biscuits, ter beschikking wordt gesteld van maagpatiënten? Er zijn maagpatiënten, voor wie het nuttigen van roggebrood en het andere brood, wat op de bonnen verkrijgbaar is, volgens medisch advies funest is. Zij zouden er zeer mee gebaat zijn, wanneer zij hiervoor in de plaats wittebrood en biscuits op hun bonnen konden ontvangen.

Antw.: De bloem wordt in de eerste plaats aangewend voor de normale menging van het broodmeel: 30% tarwe en 70% rogge, of 75% rogge en 25% Amerikaanse bloem. Voorts kunnen kinderen er van profiteren op de daarvoor aangewezen bon en tenslotte kan de bloem beschikbaar worden gesteld voor patiënten (maagpatiënten b.v.), mits de behandelende geneesheer de daartoe door hem afgegeven verklaring dat zulks noodzakelijk is, door den hem bekenden vertrouwensarts heeft laten goedkeuren.

22-06-1945 J. S. B. te A. — Krijg ik banden terug voor die welke de bezetters van mijn fiets gestolen hebben; krijg ik er geld voor of krijg ik het een noch het ander?

Antwoord: Wij vrezen het laatste.

23-06-1945 F. S. te S. — Weet U ook waar de gevorderde kerkklokken gebleven zijn?

Antwoord: Neen. Die zullen wel alle in Duitsland zitten. In ons blad van Dinsdag 19 dezer berichtten we, dat een Brits officier honderden Nederlandsche, Belgische en Duitse kerkklokken ontdekt heeft op de binnenplaats van een smelterij te Wilhelmsburg nabij Hamburg.

26-06-1945. Ten B. te D. — Waarom zou ik werken als ik toch niets voor mijn geld kan kopen en bovendien tenminste zoveel kan verdienen door één zwarthandeltje?

Antwoord: U begrijpt weinig van plichtsbesef en leeft blijkbaar uitsluitend voor u zelf. U kankert, dat u niets kunt kopen, doch u vergeet, dat ook uw werkkracht nodig is om het zover te brengen dat u en ik weer iets kunnen kopen.

S.K. te Z. — Waarom hebben de boerenarbeiders nog geen vrije zaterdagmiddag en waarom allerlei andere arbeiders wel?

Antwoord: Aan de vrije Zaterdagmiddag óók voor hen wordt gewerkt. Maar bedenkt wel en dit geldt voor u zowel als voor alle andere hun verantwoordelijkheid tegenover de gemeenschap bewuste arbeiders: toen het enige weken geleden in Engeland noodzakelijk was op Zaterdag harder te werken, verscheen er op de fabrieksmuren een plakkaat waarop te lezen stond: onze soldaten trokken den Rijn over op een Zaterdag.

28-06-1945 G. A. J. te D. — Hoe wordt het met de brandstof voor den komende winter?

Antwoord : Dat is momenteel nog moeilijk te zeggen. Vast staat dat de grootste zuinigheid zal moeten worden betracht; dat de steenkool voornamelijk naar het Westen zal gaan en dat wij ons in Drenthe b.v. zoveel mogelijk met turf en hout zullen moeten redden.

28-06-1945 Jan ter B te G. — Wat is de taak van de Rijksbureau en hoe is de positie van onze vernietigde fabrieken?

Antwoord: De taak van de Rijksbureau is het bedrijfsleven weer op gang te brengen en zichzelf in den huidigen  vorm overbodig te maken, om vervolgens in anderen vorm een leidende taak te krijgen.

De vernieling van fabrieken valt over het hele land mee. In Twente is de schade vrij gering. De schoenindustrie in de Langstraat draait weer. Toch is ook door vele andere oorzaken het hele bedrijfsleven getroffen. Het kolenvraagstuk is, in het Noorden zeker, het belangrijkst. Men tracht de productie der mijnen, nu 30% van normaal, op te voeren, doch daarvoor zijn producten nodig van niet normaal-werkende bedrijven. Men wil zoo gauw mogelijk de voedselproducerende  bedrijven op groter capaciteit hebben en de gasfabrieken heropenen; waarschijnlijk komt er turf voor kookdoeleinden. Groote moeilijkheden in ’t veen zijn o.a. gebrek aan locomobielriemen en aan kleren en schoenen voor de gravers.

J.B. te A. — Is het juist, dat de boeren geen melkbussen meer kunnen aanschaffen? Antwoord: De melkkannenfabriek hier in de provincie heeft nog materiaal voor 18000 bussen, doch kan, wegens gebrek aan werkkrachten, geen bussen vervaardigen. Overwogen wordt daarom melkbussen in België te kopen.

H.O. te H. en J. L. te A. hebben bij hun terugkeer uit Duitsland, waar zij gedwongen tewerk gesteld waren, een zeker bedrag in Nederlandsch geld en een zeker bedrag in Duits geld moeten inleveren. Zij vragen thans of er een mogelijkheid is dat geld terug te krijgen. Antwoord : Er is een in- en uitvoerverbod van Nederlandsch geld. Aan repatriërende wordt toegestaan f 50.— in te voeren. Voor eventueel meer Nederlandsch geld en voor al het vreemde geld, dat zij bij zich hebben, wordt een ontvangstbewijs verstrekt. Restitutie van Nederlandsch geld geschiedt alleen als gegronde motieven worden aangevoerd voor het bezit van dit geld. Als zodanig kan bijv. gelden, dat de houder destijds het geld uit Nederland heeft meegenomen. Zijn deze motieven niet aanwezig, dan vindt geen restitutie plaats. Duits geld wordt niet gerestitueerd. Toch raden wij U aan. de ontvangstbewijzen goed te bewaren.

H.K. te B. — Waarom worden aan kinderen extra rantsoenen van rijst en pepermunt uitgereikt, dit laatste verkrijgbaar op de chocoladebon en krijgen mensen boven 60 à 65 jaar niets extra?

Antwoord: Pepermunt is niet op de chocoladebon, doch op een aparte bon verstrekt. Voor wat de extra’s aan 60 à 65-jarigen betreft het volgende. In de eerste oorlogsjaren is er geen sprake geweest van speciale bevoorrechting van personen boven 60 jaar. Daarna is onderscheid in leeftijd gemaakt. Bij de invoering van de 5e Noodkaart zijn de verschillende leeftijdsgroepen echter weer hersteld. Dit is een belangrijke verbetering op de vorige noodkaarten.

29-06-1945  G. J. V. te A. — Ik heb destijds een wollen deken in bruikleen afgestaan aan het Roode Kruis, afd. Assen, voor evacuees, die in scholen en andere gebouwen moesten overnachten. Later is deze deken gebruikt in de difteriebarak in de Schoolstraat. Voor de evacuees is de deken niet meer nodig en in de school zijn geen patiënten meer. Waarom zorgt het Roode Kruis nu dan niet, dat de geleende goederen aan de eigenaars worden teruggegeven? Andere mensen hebben kinderledikantjes of een wieg geleend en evenmin iets vernomen. Antwoord: Waarschijnlijk wordt Uw deken thans in een ander noodziekenhuis hier ter stede gebruikt. Ook Is het mogelijk, dat zij nog niet ontsmet is. Het is echter zeker, dat het Roode Kruis U Uw deken t.z.t. zal terugbezorgen.

G.R. v. d. V. te A. — Wanneer komt er een andere regeling voor de heel kleine kinderen? Dokter zegt: het gaat mis met de fleskinderen, als er niet spoedig rijst of beschuit komt. En waar moet men eten op koken, als er geen gas is en geen turf bon komt?

Antwoord: U kunt thans rijst voor uw kleintje krijgen, namelijk op bon 551 van de noodkaart E en wel een half pond. Beschuit is nog maar alleen disponibel voor zieken, maar Uw kindje krijgt immers ook kinderbiscuits. Daar kunt U een heerlijk papje van maken. Een regeling voor brandstoffenverbruik voor de zomermaanden voor wat Drenthe betreft  is in de maak. Als U de beschikking heeft over een petroleumstelletje is U ook al weer gered, want op bon 440 algemeen is een halve liter petroleum te verkrijgen.

Mej. F. de G. te A. — Ik heb altijd mijn eieren op tijd geleverd. Toen het vrede werd moesten er nóg eieren geleverd worden. Weer heb ik dadelijk geleverd maar ik kreeg slechts 7 cent per ei. Degenen die later geleverd hebben, na 25 Mei, krijgen 13 cent. Hoe zit dat? Antwoord: De prijzen van de eieren zijn met Ingang van 30 April  jl..  met  100 % verhoogd. U kreeg vóór dezen datum f 1.27 per kilo; U krijgt nu f 2.50. Aangezien deze verhoging van terugwerkende kracht Is, doet u ’t beste u voor het ontvangen van de toeslag te wenden tot den verzamelaar.

De V. te W. — Het blijkt, dat vele mensen, die In Duitsland gewerkt hebben daar om verschillende redenen, hun koffers met kleren hebben moeten achterlaten, Zou het niet mogelijk zijn om bedoelde mensen hun eigendommen terug te laten halen? Tot wie moet men zich hiervoor wenden?

Antwoord: Zijn de kleren Inderdaad in Duitsland achtergebleven dan zoudt U zich tot het Militair Gezag in het Parkhotel te Assen moeten wenden. Dit Gezag kan echter momenteel nog geen passen voor Duitsland afgeven. U zult dus moeten wachten.

S. te L. — Waardoor komt het dat men in sommige streken in Drenthe muf brood moet eten? Kan dit niet veranderd worden?

Antwoord: Het wordt veranderd en is al veranderd in vele gevallen. Over enkele dagen  hopen we een nadere publicatie over de broodsamenstelling te kunnen geven.

Mevr. de L. te W. — Mijn man Is op 16 of 17 Jan. vanuit de gevangenis te Assen weggevoerd als politiek gevangene, vermoedelijk naar Neuengamme. Anders heb ik niets meer gehoord. Kunt u ook helpen?

Antwoord: Tot ons groot leedwezen kunnen we U niet dadelijk van dienst zijn.

02-07-1945. A. D. te O. — Een deel van het Nederlandsche volk, met name de boerenstand, had vóór den oorlog een hekel aan den zomertijd. Nu zijn we ook na de bevrijding nog „gezegend” met 40 min. extra zomertijd (Middel-Europees, dus Duitse tijd). Wordt het niet hoog tijd dat onze Amsterdamse tijd weer in ere wordt hersteld ?

Antwoord . Zijn wij goed ingelicht, dan is de Regering niet voornemens in de huidige tijd verandering te brengen. De boeren zullen er zich dus aan moeten gewennen, tegen de van ouder op ouder overgegane gewoonte in, om te beginnen met een bepaald werk, niet op het uur wat de klok aanwijst, maar op het ogenblik, waarop dit volgens de natuur moet worden verricht.

03-07-1945. E. te A, — Zou de regering, kennende de zeer grote behoefte aan nieuwe fietsbanden, in ’t buitenland grote voorraden hebben kunnen aankopen, zodat binnenkort ieder gezin tenminste weer één rijwiel van goede luchtbanden kan voorzien ? En is solution nog zoo moeilijk te verkrijgen, dat haast geen band meer gelapt kan worden?

Antwoord: De rijwielbandenpositie is uitermate moeilijk ten gevolge van de algemene rubberschaarste. In Maastricht worden rijwielbanden vervaardigd. Ze zijn van slechte kwaliteit en de productie is gering. In ’t Zuiden is uit deze productie gedistribueerd. Voor den winter zullen echter 500.000 banden uit het buitenland worden aangevoerd. Solution Is niet meer te krijgen. Als de nieuwe banden er eerst maar zijn, dan hebben we geen solution meer nodig!

07-07-1945. J. M. te A. — Kunnen de loopgraven op de boerenerven, in de landerijen en door het bouwland niet wat vlugger worden opgeruimd?

Antwoord: Bedenk, dat we nog maar twee maanden bevrijd zijn en dat er ontzaglijk veel is te doen, waartegenover een schreeuwend gebrek aan arbeidskrachten bestaat, óók in Drenthe, waar momenteel zeer vele N.S.B.-ers bij de oogst werkzaamheden helpen. Het slechten der loopgraven staat niet stil, daar kunt U verzekerd van zijn, doch men kan nu eenmaal niet alles tegelijk aanpakken.

A. v. d. M. te A. — a) Waar blijft de door de Nederlandsche regering toegezegde hulp voor hen, die, uit principe daartoe gedwongen, zijn ondergedoken om zich te onttrekken aan slavenarbeid voor den vijand, terugvoering in krijgsgevangenschap enz. enz.? Nu ruim twee maanden na de bevrijding, lopen nog steeds zeer vele onderduikers op straat zonder werk, zonder vooruitzichten dat daarin spoedig een verandering ten goede zal komen,

b) Waarom worden onderduikers gepasseerd op elk gebied en is van officiële zijde nog nimmer een woord van lof gesproken over hun schitterende, soms heldhaftige houding gedurende de bezettingsjaren? Waarom wel een officiële huldiging van de spoorwegmannen, die toch ook niets meer hebben gedaan dan hun plicht. Waarom wel woorden van lof over de N.B.S. (Nederlandsche Binnenlandse Strijdkrachten) Toch niet ieder was geschikt om in een knokploeg te dienen? Allen hebben meegewerkt aan het ondergrondse verzet, ieder op zijn plaats. Het wordt tijd dat dit ook van officiële zijde wordt gezien.

Antwoord: a. Werkloos behoeft momenteel niemand te zijn. Overal Is er zeer grote behoefte aan werkkrachten. En alles wordt gedaan om de beschikbare mensen aan het werk te krijgen. Net ieder echter kan een plaats boven z’n vermogen bezetten. Is er thans nog iemand zonder werk, dat hl) zich dan ten spoedigste wende tot de Arbeidsbeurs, opdat hij ogenblikkelijk in het productieproces kan worden ingeschakeld.

Tot nog toe is den onderduikers, van officiële zijde, door de vroegere en de huidige regering, allen lof toegezwaaid. De Koningin heeft bij Haar officieuze bezoeken aan diverse plaatsen overal vertegenwoordigers uit de illegale wereld ontvangen en hun Haar grote dankbaarheid voor het door hen verrichte werk betoond. In de zuiveringscommissies — zie maar eens naar die in Drenthe — heeft het Militair Gezag de illegaliteit overheersend vertegenwoordigd doen zijn. En uit eigen wetenschap is ons bekend, dat ook op allerlei ander terrein de illegaliteit officieel een belangrijke rol speelt. Van gebrek aan waardering, noch van het passeren der illegaliteit kan derhalve worden gesproken.

J.K. te N. — Wij hadden vrachtwagens in ons bedrijf. Zij zijn gevorderd. Na hebben we niets meer. Hoe moeten wij toch weer aan wagens komen?

Antwoord: Dat is zeer moeilijk. Het tekort aan vrachtauto’s is uiterst nijpend. Van de ongeveer 45.000, welke hier vóór den oorlog liepen, zijn er slechts even meer dan 7.000 over. Door aanvoer vanuit Engeland — in hoofdzaak van tweedehands legerwagens — hoopt men enigszins het tekort aan te vullen. Dit zal echter, In verband met de beschikbare scheepsruimte, slechts betrekkelijk langzaam kunnen geschieden. Deze wagens zullen successievelijk aan vracht rijdende bedrijven, die wagens kwijt zijn, worden verhuurd, met recht op aankoop na zekeren tijd. De toewijzing zal plaats hebben in overleg met bestaat de vervoersorganisaties, ten einde zeker te zijn van een zoo billijk mogelijke verdeeling.

E.Z. te E. — Waar zijn onze oude radio-vrienden Jacob Hamel en Han Hollander? Antwoord: Hun lot laat zich slechts gissen, aangezien beide Joden zijn en reeds in het begin van den oorlog zijn weggevoerd. Van de 95.000 Joden die uit ons land zijn weggevoerd, zijn op heden nog slechts 1000 in leven.

14-07-1945  G. V. te S. — In April leende ik een fiets aan de „Organisatie'” onder belofte, dat ik een fiets terug zou ontvangen. Bij een overval door de Duitsers werd met een huis ook de fiets verbrand. Ik heb mij nu tot vooraanstaande personen gewend, o.a. tot de burgemeester, tot de politie commandanten, evenwel tot nu toe zonder resultaat. Tot wie zou ik mij met meer succes kunnen wenden? Vanwege mijn beroep kan ik niet zonder een fiets.

Antwoord: Wij raden U aan U te wenden tot degene, die U de belofte gaf, dat u een fiets terug zou krijgen. Vergoeding voor uw fiets lijkt ons langs anderen weg niet mogelijk. Misschien heeft U een kans bij de Schade-enquêtecommissie in uw woonplaats?

H. de R. te A. — Ik ben winkelier doch heb geen enkele fiets meer om te bezorgen. Dit is voor mij een handicap nu het ventverbod opgeheven is. Waar moet ik mij in mijn geval wenden voor oplossing van dit vraagstuk?

Antwoord: Dit is momenteel niet op te lossen, tenzij de een of andere relatie, die nog wel over een fiets bei schikt maar het rijwiel minder noodig heeft dan u, u die fiets uit louter gemeenschapszin In bruikleen wil afstaan, Wij moeten elkaar helpen. Dat zal in dg toekomst steeds meer nodig blijken.

G.R. te A — Waarom is de voedingssuiker niet vrij? Deze suiker is nog steeds op de kindermeelbon. En waarom komt er geen lucifersbon? Lucifers worden in de zwarte handel verkocht voor f 20.— per pak. Dan kan men ze genoeg krijgen. Mogen burgers eieren of zelfgemaakte brandewijn aan de Canadezen ruilen voor zeep, sigaretten, koffie of thee ?

Antwoord: Voedingssuiker is niet meer op den kindermeel bon te verkrijgen. Alleen op doktersattest kan voedingssuiker worden verkregen. Wat de lucifers betreft, de beschikbare voorraad is te gering om in distributie te brengen. Handel, ook ruilhandel met militairen is niet toegestaan.

J.B. te R. — Arbeiders die op een dorsmachine werken komen in aanmerking voor extra rantsoenen. De machinist niet. Thans werkt de machinist ook mee wegens te weinig arbeidskrachten. Kan hij er nu ook niet voor in aanmerking komen?

Antwoord: Machinisten komen alleen in zeer bijzondere gevallen voor extra rantsoenen in aanmerking. U doet verstandig u tot de Inspectie voor de Distributie te Assen te wenden.

Th. Z. te A. — Waarom krijgen wij nu nog geen eieren, terwijl er wel geleverd moet worden? De moffen eten ze nu toch niet meer op ?

Antwoord: De eieren gaan naar het Westen en zijn bestemd voor de velen, die daar moeten aansterken. De eerste auto met voedingsmiddelen die hier vandaan naar de hongergebieden ging, vervoerde alleen eieren en ook thans gaan en nog geregeld transporten.

06-08-1945 . P. te S. — Hoe moet ik voor den winter inmaken nu er geen zout is?

Antwoord: Dagelijks ontvangen wij brieven van mensen, die vragen of er straks zout gedistribueerd zal worden voor den inmaak. Het komt mij daarom gewenst voor, hier mede te delen, dat de productie van onze eigen zoutindustrie juist groot genoeg is, waar er thans geen geallieerde invoer meer plaats heeft, om iedere Nederlander een wekelijks rantsoen van 50 gram zout te garanderen en daarboven het hoog nodige te verstrekken aan bakkers, slagers, zuivelfabrieken en andere industrieën. Doordat de fabrieken in Boekelo eerst begin Juli kouden gaan werken, was er geen gelegenheid om een z.g. buffervoorraad te vormen en is de productie van iedere week schoon op. Wanneer de fabriek genoeg kolen zal ontvangen, dan kan zij haar productie belangrijk vergroten. Op het ogenblik is het daarom volstrekt onmogelijk om zelfs maar 100 gram zout per week te verstrekken, laat staan een beduidend grootere hoeveelheid voor de inmaak.

15-08-1945  A. E. te S. — Onlangs kreeg ik bericht dat mijn radiotoestel in Groningen stond. Toen ik er om kwam met mijn bewijzen, werd verteld dat het toestel niet werd afgegeven. Tot wie moet ik mij nu wenden om het terug te krijgen?

Antwoord: Via den burgemeester uwer gemeente kunt u uw aanvragen om het toestel terug te ontvangen indienen

30-08-1945 . M. J. te A. — Als er iemand jarig is of als er visite komt, wil de huisvrouw graag wat presenteren en gaat dus naar den banketbakker met ingrediënten om koekjes te laten bakken. Ze levert bijv. in 3 ons bloem, 3 ons suiker en 6 eieren, welke aan droog gewicht ruim 1 ons vertegenwoordigen. Je zou, als buitenstaander, denken dan ook 7 ons koekjes terug te krijgen want het bakloon bedraagt f 0.50. Die rekening gaat echter niet op, de koekjes wegen 4 ½  ons. Weet u misschien waar die overige 2 ½  ons blijven? Eet de bakker die zelf op, of komen die In den zwarten handel? Misselijk om van de kleine rantsoenen van een medemensen te willen profiteren.

Antwoord: Het is een algemeen voorkomend feit dat men bij inlevering voor bovenbedoelde bakproducten minder terug krijgt dan men inlevert. Dat komt vanwege het inbakken, waarvoor 15 à 20 % als normaal mag worden gerekend, Waarom het in uw geval meer is geweest weten we niet. We zouden het den betrekken banketbakker kunnen vragen, doch dan dient u ons zijn naam mede te delen opdat wij ons tot hem kunnen wenden

19-02-1946  Aan verschillende vragers. — De rubriek „Vragen staat vrij” is er nog steeds, doch wordt, zulks met het oog op de ruimte, buiten ons blad om schriftelijk behandeld. Voor antwoord sluiten men bij de vraag een postzegel van f 0.07 ½  voor frankering van den retourbrief in.