Ik was dei mörg’n op mien fietse van de Buundemond komm’n. Ik waarkte op ’t Arbeidsbueau, mor dei mörg’n haar ‘k nait veul zin. Ik laip mor wat te toetjefloit’n, want de bevrijding zat in de lucht. Ik was – wat ik wel meer dee – al ains eevm bie Gradus Tiesing in de winkel west om ’n praotje te maok’n.

Bie ’t gemainthuus was het een zenuwachtige toustand. De aole meneer Teun Oosterwiek was as loco-börgemeester drok in de weer met schrauw’nde duutse officier’n, die aal mor aan de telefoon hong’n. Jao, wie haar’n het bie ons thuus altied over de aole en de jonge meneer Teun, want mien zuster haar bie de familie daint.

’s Middags zol ik een happie eet’n bie de familie Vogelzang, mor daor is nait veul van komm’n, want opains brak de helle lös. Wie woll’n in de kelder kroep’n, mor de weckflezz’n van opoe Vogelzang laag’n al schots en schaif deur de kelder. “Kom,” zee Gerrit, “wie gaon naor de marechaussee-kazeme. Daor hebb’n ze een betonn’n kelder.” Mor toun we boet’n kwamm’n in de Torenstraode zagg’n we achter de kerke de granaot’n inslaog’n. Naost Radio Vogelzang woonde slachter Noorderveen. Ze konn’n nait zo goud mit mekaor opschait’n, mor de slachter kwam naor boet’n en ruip: “Och mens’n kom toch gauw binn’n.” En ondanks de spanning kon ik toch haost het lach’n niet laot’n toun wie de winkel instapt’n, want achter de graniet’n tunbaanke lag de dikke slachtersvrouw op de knei’n op de grond mit naost heur een hail klain hondje, ain Pekineessie. Nou wie mit zien all’n achter de tunbaanke. Mor het leek de slachter beter as we prebaiern ging’n om in de kelder te komm’n. Hai haar al uut veurzörge een baole stro veu ’t kelderraompie legt. Om beurt’n op hand’n en vout’n kroop’n wie naor de kelder. ’t Was mor ’n paor meter via de woonkaomer. De slachter had nog ’n flezze rooie wien aanbrook’n en zo kwamm’n wie de middag deur. As we aolgedurig eevm om ’t houkie van de strobaole keek’n zaag’n we granaot’n inslaog’n in de schösstainpiebe van de melkfabriek. \

’t Zel ’n uur of zesse west hebb’n toun wie uut de kelder duzz’n. Ik haar de pest in, want dei rötmoff’n hadd’n mien aktetasse mitnoom’n en door de aier van opoe Vogelzang indaon. De jonges van Vogelzang haarn veudat de klokke van de kerke aofvoerd wui om om te smelt’n veur duutse kanonn’ het klokgeluu op de plaot zet en dat daoverde over ’t dörp. Machtig mooi! Toun wie op de Hoofdstraode kwamm’n zag ik teeg’nover garage v.d. Vlag ain duutser dei zuch verstopt haar in ’n kelder. Nou, dei wui nait zachtzinnig aanpakt. Zien tuniek wui openreet’n om te kiek’n of e nog waop’ns verstopt haar. Ik herinner mie nog dat ’s aovends elk en aine hardstukke bliede was. Ook de Franse parachutisten (of waren het vliegeniers) kwamm’n te veurschien mit heur lichtgeev’nde sjaaltjes om.

De volg’nde mörg’n ging ik naor de Buundermond. Toun ik uut Börger wegging zee ik teeg’n een Amerikaonse soldaot op ’n tank, dat president Roosevelt overleed’n was, mor hai wol mie nait geleuv’n. In de Bunnemond kreeg ik het verhaol te heur’n hou het daor tougaon was. Mien femilie wui mit alle andere bewoners van ’t Aailand de plaotse van boer Polter op jaacht deur de Duutsers. Ze mozz’n zuch mor verschoel’n achter de eerappeldaob’n. Mien moeke was al ’n best inde ’t laand op toun ze zuch herinnerde dat ze guster nog ’n neie direktwaar kocht haar bie Herman Twickler en ze wol weerom om dei op te haol’n, mor gelukkig kon de rest van de femilie heu teeg’n holl’n. Dokter Diekhuus, onze huusdokter is op hand’n en vout’n onder het geschutsvuur deurkroop’n om teeg’n de bevrijders te zegg’n dat de moffn al vot waarn. De törfbulde van de glasfabriek ston in braand en toun dochten de Canadezen dat der nog verzet was.

In de Buundermond, althans op ’t Aailand en op ’t Dwaarsdaip hebb’n wie flink feest viert. Mit ’n hail stel praom’n volhong’n mit lampions hebb’n wie over ’t Dwaarsdaip vaor’n en bie ’t accordeon zong’n as liesters.