Geert Hebels en Grietje Hoiting-Hebels uit Drouwen schreven een verhaal over Rosa Nijveen, waarin onder andere beschreven wordt waarom Geert een pak slaag van Rosa kreeg. Hieronder volgt hun herinnering aan een dorpsgenoot die de Tweede Wereldoorlog niet overleefde.

Rosa Nijveen weur geboren in 1891 als dochter van Jonas Nijveen en Froukje Naiwitter. Ze weur in Drouwen Roos of jeuden Roos neumt en woonde met heur aolders op de Schaopstreek. Roos was in het hiele dörp bekend. Ze kwam haost wal in alle hoezen en van alle dörpsgenoten wus ze de geboortedaotum en ze gung dan ok iedereen eem filiciteren. Ik weet nog best dat ze ok bij mij kwam, want ik was geliek met Eef, heur moeder, jaoreg.

Tegen Paosen leup ze met een körf met paosbrood (matzes). Die bracht ze dan bij aal heur kennissen. Hierveur in de plaots kreeg ze dan eier met. Of ze er ok geld veur kreeg, weet ik niet. As het zo van pas kwam, hölp ze Jonas met het villen van bokkies en as het een koe of een peerd was, zag ze er ok niet tegenop om te helpen. Roos kwam ok geregeld bij oes in hoes. Elke mörgen gung ze naor de dokter en op de weerumweg kwam ze dan eem an.

Een keer op een mörgen dat ze er ok weer was, har Geert van een knoop of een stukkie lee met een zijltouwgie er deur een “zoel” maokt .(Ik zul er geen Nederlands woord veur weten!) As je dan zo’n zoel een paor keer goed ronddreiden, won zo’n ding zuk vanzelf weer af. Geert har dus ok een zoel en op cm gegeven moment, wij hadden zeker wat te kibbeln, leut hij dat ding bij mij in ’t haor lopen, iedereen die zo’n zoel kent, kan begriepen wat er gebeurde, het haor dreide er um toe en ik maor brullen. Roos die weur zo kwaod, die zul Geert wel eens eem, maor die gung er as een haos vandeur. En Roos er op hozevörrels achter an. Achter op het laand kreeg ze hum te pakken en kreeg hij links en rechts um de oren. Intussen har mam mij het haor er ofknipt, er was gien löskriegen an.

Roos is met heur vaoder in 1942 ophaald en wegvoerd naor de gaskamers. Wij hebt er nooit weer wat van heurd.

Naschrift van de redactie (van het boek Oorlogssporen)

De joden uit Drouwen en Borger werden op 2 oktober 1942 afgevoerd naar Westerbork. De oude Jonas Nijveen (bijna 84 jaar) mocht op last van dokter Duursma niet vervoerd worden en bleef met zijn dochter Rosa achter. Roos, die geestelijk niet helemaal volwaardig was, had toen de leeftijd van 51 jaar. Pas op 10 april 1943 vertrokken beiden vrijwillig (!) en op eigen gelegenheid naar Westerbork. Op 23 april 1943, nog geen twee weken na hun vertrek uit Drouwen, werden zij vermoord in Sobibor, Polen. Het is de redactie niet bekend of er mensen zijn geweest die Jonas en Rosa een onderduikadres hebben aangeboden. (Oorlog en bevrijding in Borger, blz. 14 en 15. Borger 1995).