Doet u wel eens stroop op een sneetje roggebrood? Lekker! Hebt u zin in stroop, dan koopt u toch een potje bij de winkelier. Dat kan NU, maar zo is het niet altijd geweest. In de Wereldoorlog van 1940-1945 bijvoorbeeld was stroop niet meer te krijgen bij de winkelier en dus moest men zelf stroop maken uit suikerbieten. Ene Frans van Boxtel uit Venlo was in de eerste maanden van 1945 als evacué ondergebracht in het gezin van landbouwer Oostingh te Nieuw-Buinen. In het boek, dat hij over zijn belevenissen schreef (Tussen twee zomers), komt ook het recept voor inzake het zelf maken van stroop uit suikerbieten.

Stroop was in die dagen een kostbaar product en het belangrijkste beleg voor de boterham. Boter kwam in het geheel niet meer in de winkels voor en de stroop die op de bon werd verstrekt was ontoereikend. Dus gingen de mensen zelf stroop maken. De suikerbieten, waarvan je niet wist of je ze slank of bonkig moest noemen, werden aan het diep gewassen. Tussen de spleten en rimpels van de knollen, je hád er typen bij!, zat zand, dat met een mes werd verwijderd, onderwijl een scherpe noord-westenwind ons over de natte handen woei. Al gauw konden we nauwelijks nog een biet vasthouden. Als dit onaantrekkelijke werk achter de rug was, ging de procedure in de keuken verder. Die bestond uit het doorsnijden en schrappen van de slachtoffers. Als tenslotte een vijftig tot zestig kilo schoon was, werd het hele zootje ter verdere bewerking in een varkens(voer)kookpot gestort, waarin het gaar werd gekookt. Was het zo ver, dan werden de glibberig geworden kegels, na eerst wat afgekoeld te zijn, gesneden en ging dan een vleesmolen in om tot pulp te worden gemalen. Dat spul werd dan weer afgekookt. Eenmaal genoeg gekookt werd het vuur gedoofd en lieten we de troep voldoende afkoelen om er met de handen aan te kunnen komen. Een paar handen vol van de brij werd dan in een linnen zakje gedaan en uitgeperst. Het zodoende verkregen vocht werd in een ketel opgevangen en als de hele pap was uitgeperst, werd het vuur weer opgestookt en het vocht door verdamping ingedikt tot het een stroperige massa was geworden. Dan was het inderdaad stroop. De oudere lezers onder ons herinneren zich die tijd misschien nog wel. Voor de jongere generatie kan het geen kwaad nog eens te lezen, hoe het er ook toe kan gaan in een wereld, waarin geen vrede heerst en de mensheid leeft onder een dictatuur. Zo is stroop een schitterende reden om tegen een dictatuur te zijn!