Inleiding

Ooit heb ik voor het leesvertier een kort stukje geschreven over de B17 die op 26 november 1943 neerstortte in Bronnegerveen op de plek waar ik nu op uit kijk. Nog niet zo lang geleden werd mijn geheugen geprikkeld door een vondst in mijn tuin. Met behulp van de net aangeschafte metaaldetector van vrienden uit Zuid-Limburg ontdekte ik een metalen drukknoop. Na een zoektocht op internet bleek dat een knoop te zijn die onder andere veel gebruikt werd in het Amerikaanse leger voor allerlei doeleinden. Enfin,ik heb nog wat opzoekwerk gedaan en met de gegevens die eerder gepubliceerd waren in Zwerfsteen (een tijdschrift dat aan te raden is voor een ieder die wat meer wil weten over vroeger in de regio), heb ik het volgende relaas gemaakt.

Het verhaal

Vroeg in de ochtend stegen enkele honderden zware Amerikaanse bommenwerpers op vanaf de basis in Kimbolton, Oost- Engeland, op weg naar doelen in Bremen. Ook de crew van de 42-37787, een B17g, een zogenaamd`FlyingFortress’, van het 526th Squadron van de 379th Bomber Group, steeg op voor zijn 2de missie. Deze keer was de haven van Bremen het doelwit. Daar vond onder andere de productie plaats van de beruchte en gevreesde U-boten. Aan boord waren tien mensen: piloot Lt Samuel H. Bender uit Pennsylvania, copiloot Lt Arthur H. Schmidt uit lllinois, navigator Lt James C. Newbold uit Ohio, bomber Lt Howard H. Mullany uit New York, radio-operators/Sgt Harry A. Pattrin uit Missouri, rugkoepelschutter Sgt Lionel Smith uit Arkansas, buikkoepelschutter Sgt Constantino W. Principe uit Illinois, staartschutters/Sgt Francis Svehla uit Illinois, linkerzijschutters/Sgt Harry E. Tate uit Indiana en rechter zijschutter S/Sgt Paul C. Hieatt uit Kentucky.

Het weer was niet al te best, maar men hoopte dat dit de Duitse jagers op de grond zou houden. Helaas was dat ijdele hoop. Nadat de grijsgroene B17 zijn bommen had afgeworpen werd deze aangevallen en getroffen door kogels uit een Messerschmitt Bf 110G-2 bestuurd door Friedrich Freyschmidt van het ‘Zerstörengeschwader 26’. Daarbij raakten zeker twee bemanningsleden gewond. Kreupel geschoten vloog de kist toch terug, maar boven Borger werd duidelijk dat ze met brandende motoren Engeland niet meer zouden halen. Vijf mannen sprongen alvast boven Drouwen met hun parachutes uit het vliegende fort.Na enkele rondjes maakte het toestel met de overige vijf mensen kort na de middag een geslaagde buiklanding in Bronnegerveen. De vliegmachine kwam tot stilstand vlak voor het kanaal Buinen-Schoonoord op een stuk land dat toen toebehoorde aan Geert Bruins uit Drouwen.

Het vervolg van het verhaal

A11e bemanningsleden hebben de oorlog in redelijke gezondheid overleefd. Alleen de staartschutter Francis A. Svehla, die zwaar gewond was, moest een arm missen. Die hebben de Duitsers geamputeerd in kamp Westerbork.Hier door werd hij al in l944 vanuit Stalag Luft 6 in Heydekrug (Oost-Pruisen) gerepatrieerd. Uiteindelijk werden alle leden van de bemanning in gevangenschap weggevoerd, maar niet allemaal meteen. Zo is het aannemelijk dat Harry A. Pattrin een tijdje verbleven heeft in de mergelgrotten van Maastricht. Daar heeft Rik Willemse zelfs een boek over geschreven The Quest for Harry Pattrin. Maar helaas is ook hij opgepakt en naar Stalag 178 in Krems, Oostenrijk afgevoerd. Intussen zaten de piloot en een aantal bemanningsleden vast in Stalag Luft 1 in Barth, Pruisen. Daar logeerde toen ook een artistieke gevangene. Deze, Paul Canin genaamd, heeft een aantal medegevangenen getekend waaronder twee leden van de bemanning van de in Bronnegerveen neergestorte B17, namelijk van de piloot en de navigator. Na de bevrijding zijn ze allemaal gerepatrieerd.