Op 12 apriI 1945 is Borger bevrijd.

Het was op Donderdagmiddag omstreeks 12 uur, dat we een harde knal hoorden, het bleek dat de bruggen zijn opgeblazen. Door de gemeente waren we al gewaarschuwd en moesten deuren en ramen openzetten. Wij zouden net aan tafel. Deze stond reeds gedekt maar nu vluchtten we snel de kelder in. Ook onze buren Harm Jan Koopman en zijn vrouw en de kinderen Harm, Willy en Jan voegden zich bij ons. Het was heel angstig, want er werd flink op los geschoten. Wij hadden van te voren al stro, water en brood in de kelder gebracht.

Aaltje, negen maanden oud lag in de kinderwagen.  Geert was vier en Henk ruim twee jaar. Buiten hadden we pakken stro voor het kelderraam gezet. Vol spanning zaten we een aantal uren in de kelder en schrokken plots van lawaai boven ons. Gelukkig, het bleek de familie Lanting te zijn die met opoe en vier kinderen hun huis aan de Eeserstraat waren ontvlucht. Zij vertelden ons dat het zeer ernstig. Het huis van de burgemeester was opgebrand en er werd veel geschoten. De mensen aan de Eeserstraat waren grotendeels geëvacueerd. Wij wisten alleen van de familie Hartman Koornstra dat die bij familie in de Brinkstraat waren ondergebracht. Ook daar is nog een kogel door de muur gegaan. Bij de Eeserstraat is het er hard aan toe gegaan. Deze omgeving heeft dan ook erg geleden.

Vol spanning, want er werd veel geschoten, zaten we met veel mensen in de kelder. Maar langzamerhand werd het wat rustiger en gingen de mannen de kelder uit om buiten een kijkje te nemen en al gauw kwamen er meer mensen de straat op. Zo ook de familie Boelens en deze vertelden dat er veel Duitse soldaten langs hun boerderij op de vlucht zijn geslagen richting Drouwen.

Een ogenblik later komt Henk Polling er aan fietsen, jongens ga gauw weer onderdak want er zijn straatgevechten gaande. In een mum van tijd zat een ieder weer in de kelder. Jullie vader. Jan Hooiveld en Harm Jan Koopman bleven in de keuken zitten met de deuren en ramen nog steeds open. Plots stonden twee militairen voor de deur en wilden binnenkomen. Jan Hooiveld had het er nog niet groot op en dacht dat het achtergebleven Duitsers waren, maar Harm Jan zei “Jan deze hebben andere pakken aan. Met z’n tweeën erop af.” Het bleken Polen te zijn die riepen “Jullie zijn bevrijd” “En wij willen graag een snaps (borrel)”. Jan en Harm schreeuwden de kelder in “Kom er maar uit,  we zijn bevrijd!” Snaps hadden we niet voor de Polen maar wel wat anders. Vrouw Koopmans begon te huilen van blijdschap en vroeg gelijkertijd “woar is oes Mans”. Mans, die bij de ondergrondse zat was op het moment van bevrijding niet thuis. Jullie vader is die nacht niet naar bed geweest want deze twee Polen liepen in en uit daar ze in Borger de wacht moesten houden. De volgende morgen om een uur of tien kwamen de Canadese tanks vanuit Grolloo Borger binnen rollen en kon het feest van de bevrijding echt los barsten.

Verteld door overleving aan haar kinderen, Jo Hooiveld-Hilberts